چند وقتي بود كه مطلبي را به عنوان روايت از رسول مكرم اسلام ميشنيدم كه ايشان از بوسيدن دست مباركشان نهي ميفرمودند و اين كار را از عادات عجم با پادشاهانشان ميدانستند و البته به دنبال اين سخن، طعنه اي بود كه به علما و مراجع وارد ميشد، كه اجازه ميدادند مردم دست ايشان را ببوسند؟!

جوابي كه به ذهنم ميرسيد اين بود كه شايد مردم به اصرار خود دست علماء را ميبوسند و معمولاً علما و مراجع از اين كار امتناع ميفرمايند(در چندين مورد شاهد دردِ دستِ بزرگاني، به دليل كشيدن دستشان و اصرار طرف مقابل به بوسيدن دست بوده ام)
مگر مراجع وبزرگاني كه ديگر تواني براي امتناع ندارند و يا فايده اي در امتناع نميبينند به دليل اصرار طرف مقابل.
اما امروز روايتي را ديدم كه به كلي موضوع بحث را عوض ميكرد :