(شیخ عبد الله پیاده عمرش را اولاً به زهد گذرانده بود و ثانیاً عاشق زیارت عتبات عالیات به صورت پیاده بوده، و به دلیل عنایتی که در این طریق به ایشان شده بود و نوری که در ایشان ایجاد شده بود، مشهور شده بود به این که طی الارض دارد، و به همین به ایشان شیخ پیاده میگفتند، در اذکار و نماز و کارهای خود بسیار منظم بود، ازدواج نکرده بود و خیلی تنها بود، در اواخر عمر در تنها اتاقی که داشت، اتاقی حدود دو در دو و نیم متر، به دیدن ایشان رفتم، ظاهراً بیماری خونی گرفته بودند، به من گفتند دیشب کف پاهایم شروع به خارش کرد، هرچه با دست خود سعی کردم فایده ای نداشت وآرام نشد، دو کف پای خود را به هم مالیدم باز هم فایده ای نداشت، نزدیک بود از شدت خارش پا، گریه ام بگیرد، همان موقع گویا یک نفر را دیدم که به من اشاره کرد و مانع گریه ی من شد.)

شیخ عبدالله بختیاری در اواخر عمر خود ظاهراً به بیماری اوره مبتلا شد و پس از یک هفته بستری در بیمارستان آیت‌الله گلپایگانی قم در شب بیستم ماه مبارک رمضان سال 1402 قمری مصادف با 11 تیرماه 62 شمسی که سنش از هشتاد سالگی گذشته بود دارفانی را وداع و در قبرستان بقیع در راه قم به جمکران به خاک سپرده شد.

والله العالم

سید محمد علوی