لا يرفعون رئوسهم

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

«ما مِن عَبدٍ یَحشر إلاّ وَ عَیناهُ باکیه إلّا الباکینَ عَلَی جَدّی الحُسَین فَإنّه یُحشَر وَ عَینُه قَریرهٌ وَ البِشاره تُلقَاه والسّرور بَین عَلی وجهِهِ وَالخلقُ فِی الفَزَعِ وَ هُم آمِنُون وَ الخلقُ یُعرَضون وَ هُم حِداث الحُسَین تَحتَ العَرشِ وَ فِی ظِلِّ العَرشِ لا یَخافُونَ سوء یومَ الحِسابِ یُقالُ لَهُم ادخُلُوا الجنهَ فَیأبونَ وَ یَختارونَ مَجلسَه وَ حَدیثَه وَ إنّ الحورَ لترسل إلَیهِم أنّا قَد اشتَقناکُم مَعَ الوِلدان المُخلّدینَ فَمَا یَرفَعُون رُئوسَهم إلَیهِم لما یَرونَ فِی مِجلسِهِم مِن السُّرورِ وَ الکَرامَه»

 «هر بنده ای با دیدگان گریان محشور می گردد مگر گریه کنندگان بر جدّم حسین علیه السّلام که در حالی محشور می گردد که دیده اش روشن است و مژده به او می رسد و شادمانی بر چهره اش نمودار است. خلایق در بیم و هراسند در حالی که اینان ایمن می باشند و خلایق عرضه می شوند، در حالی که اینان زیر عرش و در سایۀ آن با امام حسین علیه السّلام هم سخن خواهند بود. از سختی روز حساب ترسان نیستند، به ایشان گفته می شود: داخل بهشت شوید، پس امتناع می ورزند و سخن و مجلس آن حضرت را بر می گزینند و همانا حوریان به آن ها پیغام می دهند: ما اشتیاق شما را داریم، پس آن ها به سوی حورالعین سر بر نمی دارند، به جهت آنچه از خوشی و بزرگواری در مجلسشان می بینند.»

​