ای موسی به خدا بگو روزی تو را نمی خواهم و...

آورده اند که کافری در بنی اسرائیل بود که مدت ششصد سال در حال کفر و بی دینی گذارنیده بود، روزی حضرت موسی (علیه السلام) به کوه طور به جهت مناجات با رب غفور می رفت، این کافر او را ملاقات نمود و به سوی گفت: ای موسی اراده کجا داری؟

حضرت موسی فرمودند: اراده مناجات با خدای سبحان را دارم.

آن کافر عرض کرد: که مرا به خدای تو پیغامی است این پیغام را به خدای خودت بازگو کن.

حضرت قبول نمود و عرض کرد: یا موسی به خدای خودت بگو که از خدائی تو ننگ و عار دارم و اگر تو روزی دهنده من هستی من را احتیاج به روزی تو نیست.

حضرت موسی (علیه السلام) از گفته او پریشان و متغیر الحال شده و به جانب کوه طور روانه شد، بعد از فراغ از مناجات با قاضی الحاجات حضرت موسی خجالت کشید که آن نوع کلمات را که آن کافر گفته بود به خداوند عرض کند.

از جناب حق تعالی خطاب رسید: ای موسی چرا پیغام بنده مرا نرسانیدی آن بنده ای که با ما بیگانگی می نماید و از خدائی ما اعراض کرده.

موسی (علیه السلام) عرض کرد: خداوندا خودت بهتر میدانی که وی چه گفت.

خطاب رسید: ای موسی به او بگو اگر تو از خدائی ما ننگ و عار داری ما از اینکه تو بنده ما هستی ننگ و عار نداریم و اگر تو روزی ما نمی خواهی من بی خواست تو روزی تو را به تو می رسانم.

حضرت موسی از کوه طور برگشت و پیغام خداوند را به آن کافر عاصی رسانید چون آن مرد پیغام خداوند عالم را شنید، ساعتی سر خود را پائین انداخت و در فکر فرو رفت، پس سر خود را بلند نمود و گفت:

ای موسی بزرگ پادشاهی است کریم بنده نوازی، ای دریغا که من عمرم را ضایع کردم و به بطالت و تبه کاری گذارنیدم، ای موسی دین اسلام و راه حق را به من عرضه کن، حضرت موسی (علیه السلام) اسلام را عرضه داشت و آن کافر کلمه توحید و شهادت بر زبان جاری کرد و بعد از آن به سجده رفت در همان حالت جان به جان آفرین تسلیم نمود و روح او را به اعلا علیین بردند.

وقتی که یک سجده برای خدا گناه ششصد ساله مرد کافر آمرزیده شود هیچ جای تعجب نیست که خداوند با سجده پنجاه یا شصت ساله ما گناهان ما را بیامرزد و آمرزیده از دنیا رویم.(35)

​