آدم میان آب و گل آماده می شد
بهر خلافت در زمین آماده می شد
حیدر تمام وقت مشغول مناجات
بهر ظهور او خدا آماده می شد

موج خروشان چون برآمد، نوح ترسید
بر کشتی حق با مریدان بود و ترسید
حیدر ولی تنها میان خون و شمشیر
موجِ عدو روز أحد، امّا نترسید

شد حضرت موسی زخوفش عبد فرار
از شجره ی طوبی چو آمد صوت دادار
در وادی امن آمد و ایمان نیاورد
مؤمن تو گر خواهی، نگر بر عبد کرّار

عیسی اگر مخلوقِ مرده زنده می کرد
با اذن حق رخت شفا بر بنده می کرد
حیدر کنار هو در آن شش روز اوّل
تمرین خلق روز و شب هر لحظه می کرد

دشمن هراس از شانه ی پر پینه دارد
از آیه های لا فتایش کینه دارد
از روز اول شد تمام خلقُ عبدش
بغضی به او شیطان به دل دیرینه دارد​

نفسِ نفیسِ خاتمِ پیغمبران شد
عبد و عبیدِ أشرفِ کرّوبیان شد
او جانشین مصطفی در دو جهان است
خُلد برین از بعدِ خلق او جهان شد

من عبدِ عبدِ عبدِ رحمانِ رحیمم
من مستِ مستِ مستِ کرّارِ کریمم
تا آخرین دم ذکر لبهایم همین است
من کلبِ کلبِ کلبِ مولا المؤمنینم

سید محمد علوی